اثر نیفدیپین و وراپامیل بر نارسایی عروقی دیابت مزمن تجربی در موش صحرایی

Authors

مهدی محمودی

m. mahmoodi dept. of biochemistry, faculty of medicine, rafsanjan, iran.دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، دانشکده پزشکی، گروه بیوشیمی، بیوفیزیک و تغذیه محمد خاکساری

m. khaksari dept. of physiology, faculty of medicine, kerman, iran.دانشگاه علوم پزشکی کرمان، دانشکده پزشکی، گروه فیزیولوژی و مرکز تحقیقات فیزیولوژی غلام رضا اسدی کرم

g.r. asadi-karam dept. of biochemistry, faculty of medicine, rafsanjan, iran.دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، دانشکده پزشکی، گروه بیوشیمی، بیوفیزیک و تغذیه مهران بهادران

m. bahadoran dept. of microbiology, faculty of medicine, rafsanjan, iranدانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، دانشکده پزشکی، گروه میکروبیولوژی

abstract

سابقه و هدف: شروع تأخیری عوارض دیابت می تواند از تغییرات عروقی، منشاء بگیرد. کلسیم نقش مهمی در القاء و شروع مرحله ای که منجر به آسیب عروقی و افزایش نفوذپذیری عروق می شود، بازی می کند. هدف این مطالعه این بود که مشخص نماید آیا مسدود کننده های کانال کلسیم (نیفدیپین و وراپامیل) می توانند از نفوذپذیری عروق جلوگیری نمایند؟ مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای – تجربی بر روی موش های صحرایی نر بالغ انجام شد، که به طور تصادفی به 7 گروه تقسیم شدند. دیابت به وسیله تزریق زیرجلدی mg/kg50 از استرپتوزوتوسین ایجاد شد. نارسایی عروقی به دو روش میزان خروج رنگ آبی ایوانز و درصد محتوای آب بافتی اندازه گیری شد. حیوانات، روزانه mg/kg40 وراپامیل و mg/kg10 نیفدیپین به صورت خوراکی دریافت می کردند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان خروج رنگ آبی ایوانز به طور معنی داری (001/0p<) در گروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل افزایش پیدا کرد؛ درحالی که وراپامیل به صورت معنی داری (01/0p<) باعث کاهش میزان خروج رنگ آبی ایوانز شد, اما نیفدیپین اثر مهاری نداشت. درصد محتوای آب بافتی در گروه های مورد مطالعه تغییرات معنی داری نداشت. وزن حیوان های گروه دیابتی در پایان آزمایش در مقایسه با ابتدای آزمایش، کاهش معنی داری (05/0p<) داشت؛ درحالی که در گروه های دیابتی دریافت کننده وراپامیل و نیفدیپین تغییرات وزن در ابتدا و انتهای آزمایش معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از مسددهای کانال کلسیم مخصوصاً وراپامیل می تواند به طور مؤثری نارسائی عروق حاصل از دیابت را مهار نماید. این داروها هم چنین می توانند از کاهش وزن در حیوان های دیابتی جلوگیری نمایند.

Upgrade to premium to download articles

Already have an account?login

similar resources

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

full text

اثر تری فلوئوپرازین بر افزایش نفوذپذیری عروق در دیابت تجربی مزمن در موش صحرایی

full text

اثر اسید اسکوربیک خوراکی بر شاخص های هیستولوژیکی ترمیم زخم موش صحرایی با دیابت تجربی مزمن

full text

اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم بر پاسخ درد ناشی از فرمالین در موش سوری

چکیده کانالهای کلسیمی وابسته به ولتاژ نقش مهمی در کارکرد سلولهای قلبی و بافتهای عصبی و عروقی دارند. وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم، مهار کنندههای کانالهای کلسیمی با کاربرد وسیع برای درمان بیماریهای قلبی- عروقی میباشند. چندین مطالعات نشان دادهاند که مهار کنندههای کانالهای کلسیمی اثرات ضد دردی و ضد التهابی در مدلهای مختلف حیوانی دارند (اما در همه مدلها این اثرات نشان داده نشده است). ه...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}

Journal title:

کومش

جلد ۵، شماره ۳، صفحات ۱۴۳-۱۵۰

Keywords

دیابت وراپامیل نیفدیپین نارسایی عروقی

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com